Dream Jobs (Φέξε μου... Φέγγεις;)

Ο καθένας μας έχει μια (ένα;)  -τουλάχιστον- dream job. Μια δουλειά που αν την έκανε θα ήταν πανευτυχής σε επίπεδο Μπομπ Σφουγγαράκη. Επειδή λοιπόνζ (!) το ιστολόγιο μου ανήκει, όπως και οι ψυχές σας υποχθόνιοι ακόλουθοί μου, θα γράψω -και θα διαβάσετε- για τη σιχαμάρα που κατοικεί στο διάδρομο του μυαλού μου που αντιστοιχεί στο θέμα ετούτο. Φέλω να είμαι 3D artist. Να φτιάνω ρε παιδάκι μου μοντέλα για παιχνίδια και animation videos και κουκουρούκου προβολές. Μπορώ να κάνω και το texturing, μ'αρέσει πιο πολύ μπορώ να πω. Γιατί ωραία να έχεις ένα μοντέλο αλλά όταν το ντύνεις έχει άλλη χάρη. Ε; Ναι. Σαφέστατα. Προσδίδει ομορφιά και στάιλ να 'ουμ'. Μετά από αυτό, μιας και λέω πως φτιάχνω μπύρα και θα ήταν όμορφα να έχω (και) αυτό σαν δουλειά. Δηλαδή να σερβίρω, να φτιάχνω, να ασχολούμαι τέλος πάντων με το ζύθο. Η ιδέα μιας pub γυροφέρνει στο άδειο μου κεφάλι καιρό τώρα, μακάρι να ψηθεί και με τα κατάλληλα funds να την πραγματοποιήσω κάποια στιγμή. Το πρώτο pint κερασμένο, μεταξύ μας. Μεταξύ μας πάλι, και φωτογράφος είναι όμορφα να είσαι. Απαθανατιδίζεις ό,τι σου φαίνεται όμορφο, ταξιδεύεις, βλέπεις πράματα και θάματα.  Και last but not least, φαΐ. Chef, sous chef, χομπίστας. Η μαγειρική είναι δημιουργία και όποιος πει το αντίθετο δεν έχει φαντασία. The end.