Αναγνώστη μου Μιχάλη! (Στάθης "Σκύλος" ftw). Έλα να μοιραστούμε μερικές σκέψεις.
Σκέψη Νο.1: Τι πραγματικά σκέφτεται μια γυναίκα όταν μιλάτε? Ακόμα κι αν ξέρει οτι σου αρέσει, της το έχεις δηλώσει μετά απο μεγάλη μάχη με τον εαυτό σου, της έχεις πει να βρεθείτε και τα συναφή και ανταποκρίνεται με τα ανάλογα. Όταν life is funny, skies are sunny κτλ μιλάτε, γελάτε, περνάτε τέλος πάντων -φαινομενικά- καλά όταν είστε σε interactive mode μεταξύ σας και κοντεύεις να σκάσεις απο ευτυχία, εκεί κάτι στραβώνει μέσα της και μένεις να κοιτάς χωρίς να ξέρεις αν πρέπει να μιλήσεις, να νευριάσεις ή να αρχίσεις να τρέχεις ουρλιάζοντας μέχρι να πέσεις σε ένα τοίχο και να μείνεις ξερός. Άδειασμα χειρότερο απο του Ντέμη στον Ανατολάκη, και πες μου, τι κάνεις εκεί? Πως αντιδράς? Αν δε μιλάτε θα ανατιναχτείς, το θέμα είναι οτι εσύ μιλάς. Αυτή δεν απαντάει.
Σκέψη Νο.2: Πόσο αντέχεις τη γρίνα/μουρμούρα/"παράπονο"/σπαζαρχίδιασμα-(για να μιλάμε την αλήθεια). Μετά απο πόσα sms αρχίζεις να φορτώνεις? 10 τη μερα? 20? 100? Μετά απο πόσα τη βρίζεις και μετά απο πόσα αποφασίζεις οτι δε θα στρώσει και βάζεις επιγραφή LFG (Looking For Group)? Και κυρίως, πόσο αντέχεις μέχρι να χωρίσεις? Ανάλογα την περίπτωση θα μου πείς. Έχει σημασία? Ότι έχει αρχή έχει και τέλος. Στο χέρι μας είναι να είναι είτε καλό είτε κακό. Αλλά κι αυτή δε βοηθάει...
Σκέψη Νο.3: PS Move? WTF FFS GAL! Τα έχωσε και ο Tim, όνομα είναι αυτό? Move επειδή κινείται? Blog write επειδή γράφεται και Burger Eat επειδή τρώγεται. Πάμε καλά? Ας έλεγαν και τα τα κουμπιά του χειριστηριου Button Push. Αν είναι δυνατόν.
Σκέψη Νο.4: Ωραίο το πιπέρι Καγιέν. Σαν Porche Drive αλλά για μπριζόλες! (Steak Eat). Πανδαισία. Πλακώνεις τα κρέατα και τα βάζεις στα κάρβουνα. Τα πάντα όλα. Μέχρι το χέρι μου θα έρτωγα αν είχε πάνω απο αυτό το καρύκευμα.
Καλά έκανες και δε το διάβασες όλο αυτό αλλά ότι θες κι εσύ να μοιραστείς στείλτο στο panos_alexo@hotmail.com με την ένδειξη "Για το ηλίθιο blog write".
Γειά μας!