Μετά θάνατον: The Carrier Chapters No.4

Κοίταξε με ανυπομονησία το ρολόι στον τοίχο. Ή τέλος πάντων την αστρική προβολή που του έδειχνε τι ώρα είναι στο μέρος που σκεφτόταν. 00:01. Ξημέρωνε Παρασκευή. Τον έπιασε ένα σφίξιμο, μια ανυπομονησία αν και ήξερε πως πάλι δε θα γίνει κάτι. Σαν το παιδί που του υποσχέθηκαν δώρο και περιμένει τη θεία να χτυπήσει το κουδούνι. Είχε ήδη βάλει την καλή του κάπα, επίσης είχε ξεσκονίσει και ετοιμάσει το καλό δρεπάνι και ήταν έτοιμος. Πάντα όταν οι άνθρωποι περίμεναν τη συντέλεια η δουλειά ήταν αυξημένη και ενδιαφέρουσα. Ακόμη κι αν δεν είχε συμβεί καταστροφή τελικά είχαν τις αυτοκτονίες να ασχολούνται. Οι αυτόχειρες ήταν βέβαια τόσο ψυχανώμαλοι που δεν καταλάβαιναν το χιούμορ του. Τις πιο πολλές φορές όμως σε τέτοιες περιπτώσεις οι αυτοκτονήσαντες ήταν εκνευρισμένοι όσο δεν πήγαινε αφού πέθαναν άδικα. Με το που έφταναν φώναζαν για αδικία, ψεύτικες προφητείες που έπρεπε να έχουν ακυρωθεί και τέτοια. Μερικοί πιο σπάνιοι ζητούσαν όχι μόνο επί τόπου ανάσταση αλλά και χρηματική αποζημίωση. Σε αυτούς ή έκανε το αστειάκι που τους έλεγε να κλείσουν λίγο τα μάτια ή έγραφε ένα σημείωμα και τους έστελνε στον Πέτρο. Ας βγάλει αυτός άκρη. Άλλοτε τους έλεγε "πήγαινε εκεί" δείχνοντας στο βάθος ένα κτήριο και έκανε το δρόμο να τους φέρνει πάλι πίσω του μετά από αρκετές ταμπέλες και διακλαδώσεις. Γενικά προσπαθούσε να έχει ποικιλία. Μια φορά, βαριόταν τόσο που έβαλε την άτυχη κυρία να αναπαραστήσει όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής της ενώ ήταν ντυμένη δισκοπότηρο. Έτσι, της είπε, θα δώσει δύναμη στο πνεύμα της ώστε να καταφέρει το ακατόρθωτο ενώ με την αμφίεση θα τιμήσει το λόγο του θεού ως άλλο σκεύος για τη διάδοση της δύναμής του.

Πράγματι μετά από λίγο άρχισε να έρχεται πελατεία. Κυρίως κόσμος άνω των 40, πολλοί σε groups με ίδια ρούχα, άλλοι αγκαλιά με τσουβάλια και σεντούκια. Αφού έκανε μια βόλτα ανάμεσά τους φώναξε "Παρακαλώ παρακαλώ!" και ο κόσμος σταμάτησε τη βαβούρα και γύρισε προς το μέρος του.

-Ο κάτοχος του οχήματος με αριθμό ΥΒΚ 3529 να προσέλθει στη γραμματεία. Ευχαριστώ.

Ο όχλος άρχισε πάλι τη συζήτηση. Μερικοί έβρισαν κιόλας.

-Έλα να οργανωθούμε λίγο! Οι αυτόχειρες αριστερά, όσοι έχουν IQ άνω της ταραμοσαλάτας δεξιά. Μπραααααβο. Τώρα. Οι θρησκευόμενοι αυτόχειρες εμπρός. Οι φοβισμένοι αυτόχειρες στη μέση. Όσοι έγραψαν στον internet πως αυτοκτονούν πίσω. Από τους μπροστά...

-Τελείωνε ρεεεεεεεεεεεε

-Που να σας πάρει ο... Εντάξει, καλά είστε. Επειδή έχουμε όπως βλέπετε πολύ κόσμο, θα περνάτε ανά ομάδες όπως σας χώρισα στον προθάλαμο και εκεί θα πάρετε νουμεράκι. Σαν τράπεζα. Ξέρετε.
Έβαλε το χέρι στην τσέπη αλλά πιάνοντας φόδρα κατέβασε ένα καντήλι για την τύχη του. Το είχε ξεχάσει στην άλλη κάπα. "Ποιος τρέχει τώρα πίσω;"
-Κάθε ομάδα να κάνει μια σειρά! Ίσιες γραμμές, δεν είμαστε λύκειο εδώ! 
Ο χαμός συνεχιζόταν όμως χωρίς κανείς να του δίνει σημασία. Εκνευρισμένος κατευθύνθηκε προς το γραφείο διασύνδεσης του Πέτρου. Άνοιξε την πόρτα χωρίς να χτυπήσει και κοντοστάθηκε κάτω από την κάσα.
-Ρε συ Πίτερ, ήρθαν οι βλαμμένοι της αποκάλυψης και γίνεται της πόρπης. Τι να τους κάνω; 
-Έλα και σε έφτιαξα! Ήρθε σήμερα το σύστημα αυτόματης καταχώρησης και μόλις το έστησα. Πες τους να σηκώσουν το χέρι και θα τους στείλει αυτόματα. 
-Καλό αλλά εγώ τι θα κάνω από εδώ και πέρα; Απολύομαι; 
-Όχι ρε, πάρε αυτό. Θα σου έρχεται update με κάθε νέα άφιξη και αν τη θες - τη δέχεσαι. Αν όχι πάει στο αυτόματο. Βαρκούλα, κέρμα, από δω παν κι οι άλλοι. Ό,τι απορία έχεις μου λες.
Του έδωσε ένα beeper και συνέχισε αυτό που έκανε πριν τον διακόψει. "Ακόμη ένα παπάρι να κουβαλάω" σκέφτηκε και έφυγε.
-Οι αυτόχειρες να σηκώσουν το χέρι! ...Οι ξανθοί! ...Οι κάτοικοι βορείου ημισφαιρίου! ...Οι περιπτεράδες! ...Οι καπνιστές! ...Οι φανατικοί! ...Όσοι έχουν τρίχες στα αυτιά! ...Όσοι ακούνε Bieber! ...Όσοι με θεωρούν άσχημο! 
Όταν πλέον μια φιγούρα ξεχώριζε στην πρασινίλα του λιβαδιού σταμάτησε. "Πουλάκι μου..!" σκέφτηκε.

Μετά θάνατον: The Carrier Chapters No.3

Mια όμορφη μέρα φαινόταν να ξεκινάει ή τουλάχιστον το globe είχε κάνει καλό render. Όπως και να είχε, αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικό στους σημερινούς επισκέπτες. "Επισκέπτες" σκέφτηκε και γέλασε, λες και θα φύγουν ποτέ, λες και έρχονται για τον ίδιο. Ποτέ δεν ερχόταν κανείς για εκείνον. "Έτσι είναι η ζωή" σκέφτηκε και γέλασε ξανά. Με μια κίνηση έκανε το πανωφόρι λες και μόλις το πήρε από καθαριστήριο, γυάλισε την πρόσοψή του και ξεκίνησε. Στην τσέπη ψαχούλεψε και βρήκε το remote, έτσι για να φτιάξει ατμόσφαιρα. Καθώς προχωρούσε κάθε λίγο πατούσε και ένα κουμπί και μονομιάς εμφανίζονταν στο δρόμο όλα όσα σκεφτόταν. Στην αρχή πολύχρωμα καταστήματα και γουστόζικα μικρά bistro, πάγκοι μικροπωλητών και συντριβάνια. Λες και γύριζαν διαφήμιση. Πιο κάτω στο δρόμο άρχισε να βαριέται οπότε έφτιαξε έναν ζωολογικό κήπο, μήπως ερχόταν κάνας μπόμπιρας. Αργότερα ένα luna park. Όσο πλησίαζε στον προορισμό μεγάλωνε το ηλικιακό group που σκεφτόταν. Έτσι κατέληξε σε ένα πάρκο με παπάκια που στη μέση δέσποζε μια ταμπέλα "WC". Θα έλεγε "εδώ πάνε όσοι δεν έπεσαν". Όχι πολύ έξυπνο αλλά οι γέροι θα ψάρωναν. Ευδιάθετος έκατσε στη θέση του. Περιμένοντας άρχισε να ψιλοβαριέται αλλά για για να μη του χαλάσει η διάθεση πάτησε ακόμα ένα κουμπί στο remote βάζοντας έτσι μουσική στην μικρή πόλη που είχε φτιάξει. Ανακάθισε και συνέχισε να περιμένει. Πιο πολύ σκεφτόταν τι θα του έρθει, πως θα κάνει τον "καλεσμένο" του να αισθανθεί πιο καλά με το γεγονός τέλος πάντων. Πέρασε αρκετή ώρα, αν υπήρχαν ώρες και χρόνος εκεί. "Ψυχή δε φάνηκε". Χαμογέλασε αχνά και σηκώθηκε. Περπατώντας μέσα στους δρόμους της μικρής του πολιτείας, με κατεύθυνση την αφετηρία του, πάτησε ένα τελευταίο κουμπί και όλα έγιναν όπως πρώτα.

Dream Jobs (Φέξε μου... Φέγγεις;)

Ο καθένας μας έχει μια (ένα;)  -τουλάχιστον- dream job. Μια δουλειά που αν την έκανε θα ήταν πανευτυχής σε επίπεδο Μπομπ Σφουγγαράκη. Επειδή λοιπόνζ (!) το ιστολόγιο μου ανήκει, όπως και οι ψυχές σας υποχθόνιοι ακόλουθοί μου, θα γράψω -και θα διαβάσετε- για τη σιχαμάρα που κατοικεί στο διάδρομο του μυαλού μου που αντιστοιχεί στο θέμα ετούτο. Φέλω να είμαι 3D artist. Να φτιάνω ρε παιδάκι μου μοντέλα για παιχνίδια και animation videos και κουκουρούκου προβολές. Μπορώ να κάνω και το texturing, μ'αρέσει πιο πολύ μπορώ να πω. Γιατί ωραία να έχεις ένα μοντέλο αλλά όταν το ντύνεις έχει άλλη χάρη. Ε; Ναι. Σαφέστατα. Προσδίδει ομορφιά και στάιλ να 'ουμ'. Μετά από αυτό, μιας και λέω πως φτιάχνω μπύρα και θα ήταν όμορφα να έχω (και) αυτό σαν δουλειά. Δηλαδή να σερβίρω, να φτιάχνω, να ασχολούμαι τέλος πάντων με το ζύθο. Η ιδέα μιας pub γυροφέρνει στο άδειο μου κεφάλι καιρό τώρα, μακάρι να ψηθεί και με τα κατάλληλα funds να την πραγματοποιήσω κάποια στιγμή. Το πρώτο pint κερασμένο, μεταξύ μας. Μεταξύ μας πάλι, και φωτογράφος είναι όμορφα να είσαι. Απαθανατιδίζεις ό,τι σου φαίνεται όμορφο, ταξιδεύεις, βλέπεις πράματα και θάματα.  Και last but not least, φαΐ. Chef, sous chef, χομπίστας. Η μαγειρική είναι δημιουργία και όποιος πει το αντίθετο δεν έχει φαντασία. The end.

Καμία πιθανότητα. (Utopia revised)

Θέλω έναν κόσμο που θα μπορώ να πίνω pints στο Shire παρέα με τον Bilbo. Η ζωή θα έχει soundtrack και ambient ήχους ανάλογα με την περίσταση. Οι Pink Floyd θα συζητούν με τον DaVinci και ο Beethoven με τον Κακοφωνίξ. Θα υπάρχουν βάρδοι και μάγοι και rogues. Θα γνωρίσω τον Deckard Cain και θα μου πει τις ιστορίες του ενώ μου δείχνει Horadrim χειρόγραφα. Ο κόσμος θα χαιρετάει με καλοσύνη και δε θα κοιτάζει με απέχθεια όποιον χαμογελάει. Η ατμόσφαιρα θα μυρίζει λουλούδια και φαγητό και γρασίδι. Κάτω από τις πόλεις οι διάφορες φατρίες θα μάχονται για την κυριαρχία του υποκόσμου. Περιπλανώμενοι θα κάνουν θελήματα. Οι δράκοι θα συζητούν και θα μοιράζονται τη γνώση τους. Η Ζωή Μετά θα ισχύει. Το Πέρα Πέρα θα είναι αληθινό και προσβάσιμο από όλους, ακόμα και από τον Ρότζερ Ράμπιτ. Η πιο μακρινή παραλία θα απέχει 5 λεπτά. Με μια βουτιά θα φτάνω στη Rapture, με ένα άλμα στον Tatooine. Το ψυγείο θα έχει ότι φαΐ θέλω κάθε φορά. O Spiderman θα μένει στη γειτονιά μου και ο Tony Stark θα με βοηθάει στη φυσική. Θα παίζω χαρτιά με τον Joker. Θα έχω wingman τον Barney, δάσκαλο τον Yoda και συγκάτοικους τον Joey και τον Chandler. Όταν γεράσω θα κάνω παρέα με τον Statler και τον Waldorf.

Μετά θάνατον: The Carrier Chapters No.2

Περίμενε όπως πάντα, ακούγοντας μουσική και με ένα ύφος βαρεμάρας, τον επόμενο ο οποίος δεν άργησε να φανεί, ούτε 2 κομμάτια δεν πρόλαβε να ακούσει. Είχε όρεξη για μπλαμπλά όμως οπότε δεν τον πείραξε.

-Καλώς το, το κορίτσι! 

-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!! Δεν είσαι.. έλα πλάκα κάνεις..εε...

-Θες να πω καμιά μαλακία ή να μπω στο ψητό;

-Εε.... στοοο..οοο...ψητό... νομίζω...δηλαδή...

Ήταν μια συμπαθητική κοπελοκυρία, αυτή η κατασκευή ανάμεσα στα 20φεύγα και τα 30παρά που ακόμα δεν έχει αποφασίσει να σοβαρεύτηκε ή είναι πιτσιρίκα. Στην πλάτη είχε καρφωμένο ένα τσεκούρι αλλά δε φαινόταν να το έχει καταλάβει οπότε δεν της είπε τίποτα. 

-Εξαίρετα! How you doin'?

Χαζογέλασε με ένα ντροπαλό ύφος και ψέλλισε κάτι ανάμεσα σε "έλα τώρα" και "άσε με".

-Καλά καλά, άντε ας ξεκινήσουμε. Πως τα βλέπεις εδώ τα πράγματα;

-Ε τι να πω, ήρεμα είναι, όλα τα μαγαζιά κλειστά, Τετάρτη ε;

-Όχι καλέ, απεργία έχουν. Μας έπιασε κι εδώ η κρίση βλέπεις... Τώρα γαμώ το διάολό μου που είπα να κάνω άνοιγμα στις δουλειές...

-Δηλαδή;;; γούρλωσε τα μάτια

-Είπα να ανοίξω μια pub μωρέ, να μαζευόμαστε με τα παιδιά όταν δεν έχει δουλειά να τα πίνουμε.

-Ωραία, ωραία! Του φαινόταν τρομαγμένη, ίσως είχε αρχίσει να καταλαβαίνει τι γίνεται.

-Ναι αμέ. Κουκλί θα την κάνω, θα βάλω και τις δικές μου αν μπορώ να το περάσω στη νομοθεσία. Αλλά σαν την Ελλάδα έχουμε γίνει...

-Ξέρεις την Ελλάδα;

-Οι πιο εκνευριστικοί, όλη μέρα requests για τον "έτσι". Ώρες ώρες δε τα προλαβαίνει και μου τα προωθεί. Πολλή δουλειά.

-Μάααλιστα, μάαααλιστα... είπε ενώ άρχισε να νιώθει το βάρος στην πλάτη της. Τι έχω στην πλάτη; Κάτι έχω στην πλάτη! Ω όχι...

-Ξέρεις ή να σου πω;

-Με έφαγε το κάθαρμα! Για να πάει με την τσουλίτσα τη νοσοκόμα! Τη μπάνιζε ο αλήτης, αλλά κι αυτή... Μαύρα εσώρουχα μέσα από τη ρόμπα το ξέκωλο! Η τσούλα! Μπορώ να γυρίσω να τη στοιχειώσω λίγο; 20 χρονάκια, ίσα ίσα να φοβηθεί.

-Τι λες τώρα... Κι εγώ νόμιζα πως έφερε άσσο και στο πέταξε κατα λάθος...

-Έλα ρε, D&D κι εσύ; Τι παίζεις;

-Paladin. Φτάσαμε, βαράς την πόρτα, μπαίνεις, λες "Τι λέει Πετράν;" και πας όπου σε στείλει. Άμα ανοίξει το μαγαζί θα σε καλέσω. Γειαααααααα...

-Εεε...ευχαριστώ. Γεια.

"Ελπίζω ο επόμενος να είναι κάνας trendy έφηβος" σκεφτόταν καθώς ξεκινούσε για πίσω.

Μετά θάνατον: The Carrier Chapters

Ένιωσε ένα σκούντημα στον ώμο και ασυναίσθητα σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε προς τα πάνω, κάτω από την κουκούλα. Ένας κοντός ανθρωπάκος, ίσα με 1,60 στεκόταν κοιτώντας τρομαγμένος. Φορούσε γαμπριάτικο σακάκι, καλοχτενισμένος και με μια υπόνοια καράφλας. Κοτσονάτος για το σουλούπι του. Που να σε πάρει ο...., σκέφτηκε ενώ χαμήλωνε την ένταση της μουσικής του mp3 του.
-Γειαααααα!! Τι γίνεσαι Κώστα;
-Ε....
Ξάπλα ο Κώστας αναίσθητος. Έλα ρε, πρωτότυπο! Ανέβασε και πάλι τη μουσική ενώ έμπαινε η εισαγωγή του Highway to hell. Τράβηξε και στερέωσε τον Κώστα στο παγκάκι που καθόταν και του έριξε 2 χαστούκια.
-Μην ξανατεζάρεις, φτάνει για σήμερα! Χαμηλώνει πάλι τη μουσική.
-Είσαι ο.... ψέλισε ο Κώστας με τρόμο.
-Ο Μπόμπ Σφουγγαράκης!
-Και εγώ....
-Ναι, ναι, και εσύ! Τι περίμενες; Να τη γλιτώσεις;
-Μα ήμανε νέος ακόμα...
-Ε δεν ήσουν και παλικαράκι όπως ήσουν στα ογδόντα.
-Μα σε παρακαλώ, λίγο ακόμα.
-Άντε επειδή είσαι εσύ. Κλείσε τα μάτια. Μην κάνεις ματάκι!
Δέκα λεπτά περνούν μέχρι ο Κώστας να το πάρει απόφαση ότι δεν έχει χάρες. Σηκώνεται τρεκλίζοντας και κοιτάζει γύρω του.
-Δεν έχει να δεις κάτι, είσαι έτοιμος; Έχει δρόμο.
-Ε... δεν έχω λεφτά για την κούρσα.
-Θα σου βάλω δόσεις.
-Και δε βλέπω και το ποτάμι. Απαντάει με στόμφο.
-Το μπαζώσαμε για να κάνουμε νέα εθνική οδό. Θα πάμε με τα πόδια.
-Πολύ τον έξυπνο δεν κάνεις; Άντε κουνήσου.
Ξεκίνησαν το περπάτημα ενώ για ακόμα μία φορά δυνάμωσε τη μουσική. Έτσι όπως πήγαιναν στη μέση του πουθενά σκόνταψε και παραλίγο να πέσει, τελευταία στιγμή στηρίχτηκε στο κοντάρι. Ο Κώστας κούνησε το κεφάλι πάνω-κάτω υποτιμητικά και φάνηκε να λέει κάτι.
-Μη με κόβεις πάνω στο καλό, τι θες πάλι;
-Που πάμε ακριβώς; Εδώ και πόση ώρα δεν έχω δει τίποτα, στην κυριολεξία!
-Μη βιάζεσαι, θα πάθεις τίποτα από το άγχος! Φτάνουμε σε λίγο, είσαι έτοιμος;
-Έτοιμος για τι;
-Ε θα σε ρωτήσουν τι έκανες, τι δεν έκανες, τι μετάνιωσες, τι όχι. Εδώ που τα λέμε τι μέρος του λόγου είσαι; Να ξέρω να προσέχω αν είναι, μη μου κάνεις κάνα κακό. Γέλασε για λίγο.
-Τς τς τς, τι τομάρι. Λοιπόν, το όνομά μου το ξέρεις, λογιστής στο επάγγελμα, 2 παιδιά....
-Η ζωή σου με εξιτάρει, πες μου κι άλλα.
-Σκάσε και περπάτα ρε!
Πήρε αέρα νωρίς αυτός. Που είναι το remote;;; Ψαχούλεψε για λίγο τα ρούχα του και έπιασε ένα μικρό τηλεχειριστήριο, πάτησε 2-3 κουμπιά και κοντοστάθηκε. Ο Κώστας συνέχισε χωρίς να καταλάβει. Μετά από μερικά βήματα ένιωσε τη γη να ανοίγει κάτω από τα πόδια του και να πέφτει. Αμέσως σταθεροποιήθηκε για να βρεθεί κάτω από το νερό δίπλα σε έναν καρχαρία και πάλι πίσω στην αρχή ζωσμένος από μπλε φλόγες. Πριν προλάβει να καταλάβει τι γινόταν όλα εξαφανίστηκαν. Γύρισε προς τα πίσω με γουρλωμένα μάτια.
-Έλα τώρα, κι οι δυο μας ξέρουμε πως και γιατί. Να μιλάς πιο όμορφα.
-Μ...μμμ...μάλιστα.
-Έχεις και βαρετούς φόβους τρομάρα σου! Δε γινόταν να φοβάσαι τα live των Rammstein;
Ξαναέβαλε μουσική και συνέχισε το περπάτημα. Μετά από λίγο έφτασαν σε μια πόρτα, έγνεψε του Κώστα προς τα εκεί και γύρισε στην κατεύθυνση που ήρθαν.

*Το παραπάνω κείμενο είναι προϊόν της φαντασίας μου σιγονταρησμένης από τη συγγραφέα της διλογίας "Μετά θάνατον" και επηρεασμένης από την προαναφερθείσα διλογία.

Panosology (If you map out my psychology)

***********FOODOLOGY***************


What is your salad dressing of choice?
Beer Sauce


What is your favorite sit-down restaurant?
Probably "Aunt Michalitsa's"


What food could you eat every day for two weeks and not get sick of?
Meatballs


What are your pizza toppings of choice?
Bacon, chilli peppers, onions, sausage, whatever...


What do you like to put on your toast?
Any kind of cheese i can find


***********TECHNOLOGY***************


How many televisions are in your house?
4


What color is your cellphone?
Black


Do you have an iPod?
3rd gen nano 4gb


***************BIOLOGY******************


Are you right-handed or left-handed?
The right one does the doings


Have you ever had anything removed from your body?
Skin


What is the last heavy item you lifted?
A friend (~50kg?)


Have you ever been knocked unconscious?
I remeber not.


************BULLOLOGY**************


If it were possible, would you want to know the day you were going to die?
I already do.


If you could change your name, what would you change it to?
Axl or Ezio or Sonic or Sub-Zero or Am or Obi or something...


Would you drink an entire bottle of hot sauce for $1000?
I kinda have done that already...for no money...


**************FAVORITOLOGY****************


Season?
The warm one


Holiday?
The lamb-ish one


Day of the week?
The lazy one


Month?
Probably July


***********CURRENTOLOGY*****************


Missing someone?
My cousins mostly, I see them once or twice a Year.


Mood?
Artistic in a geek kind of way


What are you listening to?
The Wall


Current worry?
Nothing.


***************RANDOMOLOGY*****************


First place you went this morning?
pc


What's the last movie you saw?
Hostel Part III


***************OTHER-OLOGY*****************


How many flip flops do you own?
One or two pairs


Last time you had a run-in with the cops?
That'd be never


Last person you talked to?
My mother


Last person you hugged?
Can't remember


Do you always answer your phone?
Most of the time


It's four in the morning and you get a text message, who is it?
A messed up friend


If you could change your eye color what would it be?
White


Do you own a digital camera?
Sure cheese baby!


Have you ever had a pet fish?
Nah...


Favorite Christmas song?
Either Denis Leary's "Merry fucking Christmass" or "Ho Ho Fucking Ho" by Kevin Wilson or Randy Brook's "Grandma got run-over by a reindeer"


What's on your wish list for your birthday?
Star Wars Complete Saga, any vinyl of my taste


Can you do push ups?
Yep.


Can you do the splits?
What of the what now?


Does the future make you more nervous or excited?
It makes me uninterested.


Do you have any saved texts?
I don't even keep sent/received...


Have you ever been in a car accident?
Not yet.


Do you have an accent?
Not yet.


What is the last movie to make you cry?
Santa Sangre if I recall correctly



Plans tonight?
Sleep!



Have you ever felt like you hit rock bottom?
I actually did once, the sea was not very deep, I hit my hip on one rock.



Name 3 things you bought yesterday?
Can't remember

Have you ever been given roses?
Not at all.


Met someone who changed your life?
Kinda..


What song represents you?
Paranoid - Black Sabbath


Name two people who might complete this
I don't think even i'll do


Would you go back in time if you were given the chance?
Only in a DeLorean


Do you have any tattoos/piercings?
Not yet.


Does anyone love you?
I hope so.


Would you be a pirate?
Yaarrrrrr


What songs do you sing in the shower?
 I don't. I shower in the shower.


Ever had someone sing to you?
My ex I think..


When did you last cry?
Can't remember right now,when I remember i will write it.


Have you held hands with anyone today?
Nope


Who was the last person you took a picture of?
Sadly, me....


Are most of the friends in your life new or old?
Old.


Do you like pulpy orange juice?
Who doesn't?


What is something your friends make fun of you for?
Everything and nothing.


~~~~~~~~~~~

Dark corners of the mind (τέλεια....)

Είναι ώρες ώρες αγαπητό μου ιστολόγιο που η διάθεση αν και καλή είναι ταυτόχρονα μοναχική/νοσταλγική και ξεκινάς να ακούς μπαλάντες. Μετά περνάς στο Playing the angel. Λίγο αργότερα η διάθεση πήγε περίπατο, όλα είναι σκατά. Αναπολείς στιγμές που εάν δεν έρθουν τα πάνω κάτω πέρασαν ανεπιστρεπτί. Όλα απλά είναι αλλά συνάμα τόσο δύσκολα. Έρχεται η μαυρίλα, πλησιάζει, εγκαθίσταται στο δωμάτιο. Διαβάζεις στίχους που έγραψες μια από τις φορές που ήσουν έτσι. Η μαυρίλα κλιμακώνεται. Αυξάνεται εκθετικά σε κάθε λέξη. Αναρωτιέσαι τι πήγε στραβά. Δε βρίσκεις απάντηση. Μήπως πάντα ήταν στραβά αλλά το ζόριζες; Μπα... Κάτι άλλο. Άγνωστο. Μάλλον δεν έχει νόημα πλέον. The moment is gone. 3:33. Παλιά λέγαμε πως κάποιος σε σκέφτεται. Παπάρια. Και να το The Wall.  Η κλιμάκωση της μαυρίλας, σου τρώει την ψυχή λίγο λίγο. Το τοίχος σε πνίγει. Βουρκώνεις. Συνήθως είναι αμήχανη κατάσταση αλλά τώρα όχι. Είναι φυσική αντίδραση, για εσένα τουλάχιστον. Και το τοίχος γίνεται πιο ψηλό. Δε βλέπεις το φως του ήλιου. Ίσως δεν τα καταφέρεις. Το σκοτάδι θα σε πάρει μαζί του. Στο ύψιστο σημείο, εκεί που κλαις, το τοίχος σπάει και χρώματα γεμίζουν τα πάντα. Ελευθερώνεσαι. Από τις πιο χαρούμενες στιγμές της ζωής σου. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Για πάντα. Αλλά όλα αυτά στο τέλος. Ακόμα μαυρίλα. Αλλά που να το πεις και ποιος να σε νιώσει. Μπορείς να το εξηγήσεις αλλά όχι σε κάποιον που... δε βγαίνει η σκέψη, ξέρω τι θέλω να πω αλλά δε μπορώ να το πω.  Εξαίσια. Και νόμιζα πως έχω ικανότητα να περιγράφω κάτι. Πρώτο spell θα μάθω drain mind. Γράφεις και γράφεις, χωρίς νόημα. Αν ήμουν στο μεσαίωνα μάλλον θα έγραφα και κάποιος θα έβρισκε το ημερολόγιό μου δίπλα στο κουφάρι μου, ίσως το διάβαζε, ίσως έψαχνε αυτό που ψάχνω. Τώρα είμαι bytes σε ένα γαλαξία petabytes. Peta είναι η δέκατη πέμπτη δύναμη του 10. Είμαι το τίποτα. Η θαυματουργή μαλακία του κόσμου. Και σιγά μην το αλλάξω αυτό. Τώρα ούτε κανάλι δεν έχω διάθεση να αλλάξω. The thin ice of my life. Είχα δει μια εικόνα με το αξιοσημείωτο "The awkward moment when you are trying to get over someone you weren't even with". Ωραίο ε; Δε θα το διαγράψω, θα το αναρτήσω...

Νομίζω πως ακούω τον ήχο της φωνής σου...