Random Xmas Collector's Edition

Τι πάει λάθος με τον καιρό? Πάμε για 2011 και είμαι με το κοντομάνικο και ανοιχτά παράθυρα. Λες να φταίει το World of Warcraft? Η μουσική? Οι ταινίες? Τα κουραμπιεδοδιπλομελομακάρονα? Η μάνα μου που έχει πάθει υπερένταση από την πολλή ζάχαρη και βρίζει όλη μέρα? Μήπως άλλαξε το μικρόκλιμα του τεκέ-σκουπιδόκαδου (aka Athens) επειδή δεν έχει ΜΑΤ στο σύνταγμα? Τα ΜΑΤόκλαδα τους λάμπου-νε σαν τις φλόγες μες τους κάδους -ναι! Τι να σου κάνει και ο δήμαρχος-κοινοτάρχης-αρχηγός φυλής αν τα πρόβατα αρνούνται πεισματικά να συνουσιαστούν οθωμανικά με τη σούβλα? Όπως και να το κάνεις το σάλιο σου κάνει την κουραμπιεδόσκονη να σου φέρνει οργασμό. Πρεζάκι.... Γουστάρεις σκόνη ε? Γουστάρεις και να κλάνεις στη μπανιέρα. Αλλά πιο πολύ γουστάρεις τη ζέστη του σπιτιού τις γιορτές, την θέρμη της αγκαλιάς του Official 360 wireless controller, την απόλαυση της αρμονίας που προσφέρει ένα ωραίο χτύπημα foul του Juninho, γουστάρεις να φωνάζω "ΠΕΟΣ!" μέσα στο τρένο απλά γιατί είμαι ο χαζός που θα το κάνει, τη βρίσκεις να βλέπουμε μαζί b-movies γιατί έτσι θα έχουμε ιστορίες να λέμε στα γενετικά βελτιωμένα κλονο-εγγόνια μας, κι εσύ που μου λες να πάρω μπάσο για να μας πιάσει μαστούρα όταν πρωτοπαίξουμε sweet child o' mine, ακόμα κι εσύ που ανάθεμα κι αν ξέρω τι σ'αρέσει αλλά ξέρω ότι θέλω να είμαι μέρος του.
Η πολιτική είναι σαν τα τσιτσία της πόρνης που ψωνίζεις πάνω στην καύλα, σου φαίνονται τα υπέρτατα και σιχτηρίζεις που τόσα χρόνια έχεις κορνίζα την Pamela πάνω απο το προσκεφάλι σου αλλά όταν πληρώνεις και αρχίζει το μπάπα-μπούπα προτιμάς να πιάσεις να δικά σου για να φτιαχτείς.

Και τώρα ας κάνουμε ησυχία για ένα ποίημα στο πνεύμα των άγιων αυτών ημερών. Βουλώστε το γαμώ την πίστη σας!

28 Δεκέμβρη 2 μήνες μετά το όχι
γέμισα με κάλαντα την παιδική απόχη
με όνειρα τη γέμισα γλυκά σοκολατένια
μα μεγάλωσα και είδα πως ήταν μουσαντένια
μα και του χρόνου θα ξανάρθεις
ν' ακούσεις τα όνειρά μου
και τότε μ' ένα φιλί θα είσαι πια δικιά μου
αγάπη μου φως ζωή μου
πίτσα σε μπλε χρώμα
και μπανιέρας πώμα
θα σε φυτέψω στο χώμα
τηγανιτές πατάτες με κιμαδένιο σώμα
γουά-πα και τσκςξ
αΐχα και ουααααα
τη Ζήνα είχα για ανίψι
τον Ηρακλή γιαγιά
και τότε το κατάλαβα
πως έχω πλέον χάσει
γιατί πήρε ο Τάκης τηλέφωνο
και ξύπνησα γαμώτο...

Η πραγματικότητα είναι κάτι το υποκειμενικό, βέβαια υποκειμενικά δεν είναι και τα πορτοκάλια. Άρα η πραγματικότητα δεν είναι πορτοκάλι. Οπότε το πορτοκάλι είναι στη σφαίρα του φανταστικού. Συνεπώς και η πορτοκαλάδα είναι κάτι άκρως φανταστικό.

Τώρα ρίξε και μια σφαλιάρα στον εαυτό σου που έκατσες και διάβασες όλη αυτή την παπάρα...