Alter My Reality (With My Main)

Η πραγματικότητα είναι χάλια
Πάμε σε εναλλακτικές
Video Games
Πραγματικά games -> RPG
RPG + internet = MMORPG
Blizzard + MMORPG = World of Warcraft
Calm Dreamer + WoW = Qirak
Qirak = Human Fire Mage
Fire + Calm Dreamer = L.F.E.A.E.U.T.C.O.E.A.B (love for ever and ever until the completion of eternity and beyond)

Που μας οδηγεί αυτός ο συλλογισμός? Είμαι κάρβουνο. Το ξέρω. Πυρομανιακό κάρβουνο. Κι αυτό το ξέρω. Αλλά είσαι κι εσύ. Ίσως όχι για τα games ή τη φωτιά ή το ποτό αλλά είσαι για κάτι. Όλοι για μια πρέζα ζούμε. Απλά εγώ έχω κατηγορία αναγνωρισμένη από την κοινή γνώμη. Είμαι Geek. Επίσης Nerd. Αλλά η πιο ανθρώπινη έκδοση των όρων. Ναι παίζω, ναι καίγομαι, ναι το ψάχνω, είμαι και το παιδί που θα σου σώσει τον κώλο όταν σου σπάσουν τον κωδικό του Facebook. (Ιστορία από το λύκειο: Ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα δημοφιλής για τις αθλητικές μου επιδόσεις, ούτε ο high-profile γκομενίκουλας-πέφτουλας, ούτε για τους βαθμούς, τα κατάφερνα όπου μου γούσταρε να διαβάσω. Ήμουν όμως η ζωντανή επιβεβαίωση ότι η φήμη προηγείται πάντα της δράσης. Μέχρι και ο τελευταίος μπαστουνοβλαχοπάπαρος με ήξερε και ερχόταν σε εμένα όταν ήθελε κάτι για pc/games και τα ρέστα.
-Έλα ρε Πάνο, είμαι φίλος του ξαδέρφου του Κώστα που πήδαγε ο παππούς της γκόμενας του Λευτέρη. Στο Α2 είμαι.
-Που με ξέρεις?
-Από το Λευτέρη.
-Ο οποίος--
-Θέλω να μου φτιάξεις το pc γιατί κάτι έχει και δεν παίζει καλά.
-Τι έχει δηλαδή?
-Δεν ξέρω ρε φίλε, κάτι πάτησα, εσύ που τα ξέρεις αυτά θέλω--
-Με ξέρεις από χτες και ζητάς και χάρη?
-Όχι ρε Πάνο αλλά--
-Γαμήσου! Με πολυμίξερ!
-Άντε ρε που ζήτησα κάτι και βρίζεις, άντε γαμήσου μαλάκα καμένε.
-οh your mum biatch

Απευθύνομαι λοιπόν σε όλους τους σκατοκέφαλους που θεωρούν το ψάξιμο πάνω σε ότι έχει να κάνει με ηλεκτρονικές συσκευές ένα είδος ασθένειας. "Άσε ρε τον ΧΨΩ, τι να τον καλέσεις? Αυτός είναι καμένος στο pc". Εξαιτίας σου κομπλεξικέ ψωνισμένε ήμουν πάντα "φίλος". Να φας το σφιγκτήρα σου ρε, επειδή δεν είμαι το κλασσικό ποζέρι που παστώνει το κεφάλι του στο ζελέ, επειδή δεν το παίζω ο μαμιάς της γειτονιάς και δεν έβαλα σκουλαρίκι στην πρώτη γυμνασίου δε σημαίνει ότι μπορείς να με περιθωριοποιείς χωρίς να μου έχεις πει ποτέ κουβέντα. (με νιώθεις αναγνώστη μου, το ξέρω). Εσύ είσαι αυτός που βαράει το PS για να φορτώσει πιο γρήγορα, γορίλα. Κατάλαβες? Κι αν αυτές οι γραμμές σε προσβάλλουν τότε είσαι ο προαναφερθείσας γορίλας. Μπανάνα στο χέρι και πίσω πάνω στο δέντρο σου. Μεγάλη παρένθεση, κλείνει τώρα)

Όσο ο high-profile λοιπόν βλέπει MAD και πίνει φραπουτσίνο νταμπλ καραμελ με εξτρα τσοκο σορουπ ο geek nerd πρωταγωνιστής της ιστορίας μας βλέπει anime και σειρές που εδώ θα παιχτούν σε 5 χρόνια (και τότε ο βλάχος θα λέει ότι είναι η αγαπημένη του σειρά αυτός ο Χουζ Μι-Ντι). Όσο ο ένας παίζει PES (PRO για τα ταγάρια) ο άλλος θα είναι στο τελευταίο υπόγειο κάποιου dungeon (έχοντας διαβάσει για ποιο λόγο πήγε εκεί και όχι γιατί το έλεγε ο οδηγός στρατηγικής που πήρε ο πρώτος για το ίδιο παιχνίδι). Ο ένας θα το παίζει ψαγμένος με HIM και το διαλαλεί για να ποζερίσει το εγώ του ενώ ο δεύτερος έφτασε ήδη στη Jpop και το είπε μόνο στους κολλητούς του. Ο ένας κάνει tattoo ένα τριαντάφυλλο στο χέρι γιατί "οι γκόμενες γουστάρουν" και ο δεύτερος θα κάνει μάλλον κάποιο artwork ή και τίποτα γιατί ο ίδιος γουστάρει. Θρησκείες? Ο βλάχος το παίζει μάλλον άθεος ή σατανιστής χωρίς να έχει ιδέα για τις ιδεολογίες αλλά ο άλλος δε δηλώνει τίποτα αν δεν ξέρει τι λέει κάθε θρησκεία. Ο βλάχος οδηγεί το αυτοκίνητο που του πήρε ο μπαμπάς και το θεωρεί κωλοφταιγμένο επειδή έβαλε led στα μπεκ των υαλοκαθαριστήρων και λαχανί βαλβίδες στα λάστιχα ενώ ο δεύτερος παίρνει τρένο-λεωφορείο-πόδια και σπάνια το αυτοκίνητο που δεν χρειαζόταν ο πατέρας ή η μάνα ή ο παππούς του τη δεδομένη μέρα/ώρα. Βλέπεις τη διαφορά αγαπητέ αναγνώστη? Καθημερικά τυπάκια Vs Geeks & Nerds united. Πολύ το πήγα. Από την αρχή ήθελα να πω ότι εγώ ζω σε 3 πραγματικότητες, την θεωρητικά ρεαλιστική, τη δική μου και την εκάστοτε του κάθε παιχνιδιού που με απορροφά. Αν πεις ότι είμαι βλάκας που παίζω τότε μάλλον δεν έκατσες ποτέ να παίζεις κάτι για πάνω από 10', και δε μιλάω για αθλητικά-party games-girly games και τα συναφή. Κάτι με σενάριο. Μ' αρέσει (όχι σαν εγώ αλλά σαν κατηγορία μιλάω) να ψάχνω με τις ώρες τη λύση ενός γρίφου ή να σώζω για εκατομμυριοστή φορά την ανθρωπότητα από εισβολείς, γουστάρω comics και βιβλία φαντασίας. Ταινίες πέρα από αυτές που διαφημίζει το MTV και Bmovies γιατί θέλω να ξέρω γιατί είναι bad αυτό το movie. Ξέρω τι κάνει το 99% των επιλογών σε έναν υπολογιστή. Ξέρω να γράφω κώδικα, ξέρω photoshop όχι για να φτιάχνω τα σπυράκια μου στις φωτογραφίες του αξιολύπητου profile μου (στο οποίο έχω 6246468 φίλους που πρόσθεσα γιατί έχουν βυζιά) αλλά γιατί είναι ωραίο να μπορείς απο μια άσπρη εικόνα να φτιάξεις κάτι. Όταν σε ένα παιχνίδι βρω κάτι που μου κεντρίζει το ενδιαφέρον το ψάχνω και αλλού για να γουστάρω. Όταν μου πουν Lovecraft ξέρω να πω Cthulhu και δεν απαντάω "ποιο συγκρότημα το λέει αυτό?". Ονειρεύομαι όλη μέρα, περπατάω και διαβάζω στη μέση του δρόμου, τραγουδάω χωρίς να με απασχολούν τα 100 άτομα της καφετέριας που με ακούνε και γελάνε, ντύνομαι όπως μ'αρέσει και όχι όπως μου λένε ότι πρέπει, χαμογελάω στο δρόμο και αυτό κάνει τους άλλους να ανησυχούν. Γιατί όμως όλα αυτά? Γιατί η πραγματικότητα των Μ.Μ.Ε είναι βαρετή. Είναι δήθεν, καθοδηγούμενη και μαζικοποιημένη. Γιατί στον τοίχο μου έχω αφίσα τον Spiderman εδώ και 10 χρόνια. Γιατί αυτή είναι η δική μου πραγματικότητα.

(Αν το παραπάνω κείμενο είναι προσβλητικό για εσένα δε με απασχολεί. Βρίσε με στα σχόλια. Δημοκρατία έχετε, ότι θέλω γράφω)