Πες το και μη σκας (ένα άρθρο από έναν Jedi και έναν πυρομανή)

Αγαπητό ιστολόγιο, απών αναγνώστη και σεβαστό διαδίκτυο,
σε ετούτη την ανάρτηση θα προσπαθήσω να δώσω στο κοινό μία οπτική από τη σκοπιά τους πεσιμισμού αλλά και του ρεαλισμού όσον αφορά στο θέμα των ανθρωπίνων σχέσεων και συγκεκριμένα στις σχέσεις των δύο φύλων. Πρώτα από όλα όμως, μη με ρωτήσεις προς τι το απελπιστικά ελληνικό ύφος των εννοιών. Έτσι ξύπνησα.

Η κατάσταση είναι απλή με μια γηπεδική φιλοσοφία θα έλεγε κάποιος. Μιλώ -γράφω, πιο σωστά- για την φιλοσοφία του "Δεν ξενερώνουμε ποτέ!". Αλλά τι νόημα έχει; Σε έφτυσε αδερφέ. Ίσως όχι συνειδητά. Στο υπονοούμενο όμως το κατάλαβε ότι κάτι πας να πεις αλλά δε το λες. Οπότε με υποσυνείδητα μηνύματα σου απέστειλε και μια ξεγυρισμένη αχνιστή και καθόλα λαχταριστή πίτα χυλού. Άντε να το πεις και φωναχτά για να το βγάλεις από μέσα σου και να σταματήσει να σε τρώει. Τότε η κατάσταση τείνει προς το πέος (οι λέξεις ΠΡΟΣ και ΠΕΟΣ διαφέρουν σε ένα μόνο γράμμα, Ε και Ρ, τα οποία είναι και διπλανά στο QWERTY πληκτρολόγιο. Άτιμη πολυεθνική και τα πάντα γνωρίζουσα Microsoft, τα πάντα εν σοφία εποίησες, ω εσύ εκδιδομένη επί χρήμασι γυνή). Και η πανήγυρις ξεκινά. Ε αυτό, δε μπορώ, και δεν ξέρω τι να πω, και δεν ξέρω τι να κάνω, τον Λυγίζοντα, το Ντάνο... Τα θηλυκά το έχουν έμφυτο να παιδεύουν τα αρσενικά, ακόμα κι αν έχουν αποφασίσει τι θέλουν και τι όχι. Δεν είναι κατάσταση αυτή αγαπητέ αναγνώστη μου. Κι εσύ φίλη αναγνώστρια. Γιατί δεν λες στο παιδί τις προθέσεις σου; Γιατί τον αφήνεις τον άμοιρο νεανία να παιδεύεται και να παλεύει; Το καημένο έχει φάει όλη τη -ροκ, ποπ, λαϊκή, ονόμασε ανάλογα τις προτιμήσεις- δισκογραφία του να βρει ένα τραγούδι να σου πει κάτι. Ώρες ατελείωτες πάνω στα ηλεκτρονικής μορφής κομμάτια, ίσως να ξέθαψε και τα βινύλια (είναι και ρομαντικός ο μπαγάσας). Όλα αυτά γιατί νόμισε πως κάτι θα καταφέρει. Ίσως σε κερδίσει, στη χειρότερη θα ξεκαθαρίσει τη θέση του και θα τσακιστεί στην σκληρή, αγκαθωτή πραγματικότητα. Άντε να ξανά ιαθεί εκ των ψυχικών τραυμάτων που του προκάλεσες. Καταλαβαίνεις το συλλογισμό μου; Ξεκαθάρισε τη θέση σου, σώσε έναν ερωτευμένο νέο από το να φάει τα μούτρα του. Πίστεψέ με γυναίκα αναγνώστρια (υπάρχεις αλήθεια;) πιο καλά στα ίσα παρά με υπεκφυγές και "δεν ξέρω, να το συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή" και λοιπά. Ξέρεις τι θες, ξέρω ότι ξέρεις, κι αυτός ξέρει ότι ξέρεις. Όπως λένε και οι 1 και 2 μεταξύ τους (αναφορά στο διαδικτυακό κόμικ Ctrl-Alt-Del) "Πιθανές απαντήσεις που θα δεχόμουν είναι ΟΚ, Δε θέλω, Συνουσιάσου και Πέθανε (γαμήσου και ψόφα για τους αμόρφωτους). Απλά πες το εξ αρχής για να συνεχίσει να γυρνάει ο τροχός. Και επειδή πολύ παρέκκλινα της αρχικής μου σκέψης, ας επανέλθουμε. Αρσενικέ αναγνώστη ταυτισμένε με την παραπάνω κατάσταση, μην αγχώνεσαι. Προχώρα τη ζωή σου, φάε ένα σάντουιτς, βάλε τη βελόνα να σκάψει λίγο ακόμα τα αυλάκια του αγαπημένου σου βινυλίου, pwn sam noobs στην τελική βρε αδερφέ! Το βασικό είναι να μην αφήνεις αυτό που σε τρώει να χορτάσει. Από εκεί και πέρα όλα θα πάνε σωστά. Αν τελικά σε θέλει θα σε βρει μόνη της. Το να σκας είναι ανούσιο. Όσο ανούσιο είναι και να σκας αν δεν έχεις διαβάσει για διαγώνισμα. Ήξερες ότι δε διάβασες, τώρα γιατί αγχώνεσαι ότι θα πατώσεις; Ας διάβαζες. Με νιώθεις φίλε αναγνώστη; Χαμογέλα, δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής. Μόνοι μας καθορίζουμε τη ζωή μας θα μου απαντήσεις εύλογα. Φτιάχνουμε την τύχη μας, η μοίρα είναι ουτοπική και τα συναφή. Σωστό κι αυτό αλλά και το να πιέζεις καταστάσεις δεν ωφελεί. Βέβαια είμεθα και Ιππότες Jedi. Μην προσπαθείς. Κάνε. Ή μην κάνεις. Δεν υπάρχει προσπάθεια. Πάντα στα πλαίσια του "ευ αγωνίζεσθε" όμως. Μη σκοτώσεις τον αντίζηλο, σακάτεψέ τον αρκετά ώστε να είναι άχρηστος. Όχι με βία. Με λέξεις. Κράτα το φωτόσπαθό σου για έσχατη λύση. Κάποιος είπε κάποτε πως ο αντίζηλος δεν υφίσταται. Το θηλυκό πάντα επιλέγει όμως. Ότι κι αν νομίζουμε τα αρσενικά, αν δε σε θέλει το θηλυκό δε θα την έχεις ποτέ. Έτσι επανερχόμαστε στο αρχικό. Τα ελαφρολαΙκά άσματα που μιλάνε για χαμένες αγάπες και ραγισμένες καρδιές είναι για τους απελπισμένους χαμένους. Το νόημα είναι να καταφέρνεις να χαμογελάς όταν είναι όλα -φαινομενικά- άσχημα και να ξυπνάς βλέποντας τη νέα μέρα σαν μια λευκή σελίδα. Εσύ θα τη γράψεις όπως θες, ίσως κάνεις και ένα σχεδιάκι. Μεγάλο μπέρδεμα στην ανάρτηση και αντικρουόμενες θέσεις. Αυτό συμβαίνει διότι σαν φανατικός της λογοτεχνίας του φανταστικού γράφω τις αναρτήσεις παρέα με διχασμένη προσωπικότητα. Ο ένας υποστηρίζει την λογική της πυρομανίας ενώ ο δεύτερος εαυτός μου έχει ασπαστεί την φιλοσοφία των Ιπποτών Jedi. Ποιον θα ακούσεις όμως ανύπαρκτε αναγνώστη μου; Εγώ τους ακούω και τους δύο. Το τελικό νόημα είναι το ακόλουθο: Δώσε τη θέση σου με τρόπο τέτοιο ώστε να γίνει κατανοητή και σαφής και μετά χαμογέλα καθώς βάζεις φωτιά. Ή θα κάψεις ότι απέμεινε και θα έχεις ένα φαντασμαγορικό αποτέλεσμα ή (όπως λέει ο φιλόσοφος Dexter Holland "fire always makes it better") θα έχεις κάτι φλεγόμενο και ωραίο, άρα 2 φορές καλό. Σε ευχαριστώ που διάβασες αυτόν τον τοίχο γραμμών. Smile, tomorrow is gonna be worse!

(Σαφώς τα παραπάνω ισχύουν και αντίστροφα, απλά ο γράφων είναι αρσενικός εξ ου και η οπτική)