Μπουρμπουλήθρες (και άλλα όμορφα πραγματάκια)

Ανύπαρκτε αναγνώστη μου καλησπέρα. Αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ μαζί μου κάτι. Ξεκινάω.

Την αξία της μουσικής δε μπορεί να την αμφισβητήσει κανείς. Από τον τελευταίο καφρομεταλά της Νορβηγίας μέχρι τους σκυλάδες. Μερικές φορές όμως η μουσική είναι για εμένα κάτι περιττό. Οι φορές αυτές είναι όταν άλλοι αγαπημένοι μου ήχοι υπάρχουν στο χώρο. Θα εξηγηθώ.

Παράδειγμα 1. Μπουρμπουλήθρες Μέρος Α'. Από χτες το δωμάτιό μου φιλοξενεί έναν κάδο που περιέχει μπύρα. Βασικά όχι ακριβώς μπύρα, όχι ακόμα τουλάχιστον. Η ζύμωση λαμβάνει χώρα στον κάδο. Ο κάδος διαθέτει μια αεροπαγίδα από την οποία βγαίνουν μπουρμπουλήθρες. Το γιατί και πως δε μας απασχολεί. Ο ήχος όμως που κάνουν είναι πραγματική απόλαυση. Εκτός από σημάδι της απόδοσης του κόπου μου μπας και βγάλω κάτι που να θυμίζει μπύρα, είναι χαλαρωτικός, με ηρεμεί και πραγματικά μπορώ να τον ακούω με τις ώρες και να κοιτάζω τις μπουρμπουλήθρες που σκάνε.

Παράδειγμα 2. Μπουρμπουλήθρες Μέρος Β'. Το κάπνισμα είναι κακή συνήθεια. Ο ναργιλές όμως είναι αλλιώς. Είναι τελετουργικό, ρομαντικό θα έλεγε κανείς. Για εμένα η μισή απόλαυση στο κάπνισμα του ναργιλέ είναι οι μπουρμπουλήθρες που κάνει. Αυτό το γουργουρητό είναι όλα τα λεφτά.

Παράδειγμα 3. Φωτιά. Εκτός από τη ζέστη, το άρωμα, την αίσθηση και γενικά τα πάντα στη φωτιά, ειδικό κεφάλαιο είναι ο ήχος της. Αυτό το τρίξιμο, το τσιτσίρισμα, το φύσημα όταν βρίσκεται μια φλέβα αέρα στο ξύλο. Ίσως ο μοναδικός ήχος που γεμίζει τόσο πολύ έναν άδειο χώρο. Έρωτας.

Παράδειγμα 4. Η ανάσα ενός άλλου ανθρώπου δίπλα. Και πριν σκεφτεί κάποια αναγνώστρια (όχι ότι υπάρχει αλλά κάτι να γράφω κι εγώ) τίποτα, ΑΝΑΣΑ. Ούτε ομιλία, ούτε γρίνια, ούτε αναστεναγμός, ούτε αυτό το "δε μιλάω αλλά κάνω ήχους γιατί θέλω να μιλήσεις και να ρωτήσεις τι έχω για να σου πω πως δεν έχω τίποτα". Εισπνοή-εκπνοή. Ηρεμία...

Παράδειγμα 5. Summer Night. Είτε ο ήρεμος απόηχος της πόλης είτε η χαλαρή ζωντάνια της εξοχής είναι το τέλειο φόντο της καλοκαιρινής νύχτας, ειδικά αν το καλοκαίρι η μίξη γίνεται και με παραλία και κυματάκι...

Παράδειγμα 5.1 Το καλοκαιρινό μεσημέρι. Μετά από μια φέτα καρπούζι ξάπλα κάτω από τη σκιά ενός δέντρου, ότι δεν είναι γκαρίδα ανθρώπου είναι νανούρισμα. Τελειότητα.

Νομίζω κατάλαβες αναγνώστη μου. Βάλε κι εσύ τα δικά σου. Κάτι τέτοια κάνουν τη ζωή ωραία. Όχι τα φράγκα.